శివమంత్ర మహిమశివుడు కరుణామయుడు. ఈ కరుణతోనే తన భక్తుడైన త్రిపురాసురునికి అనేక వరాలను ఇచ్చాడు. ఆవ రాల ప్రభావం తో త్రిపురాసురుడు దేవతల మీదకు దాడికి వెళ్లారు.

మనం ఆధునికులమని, నాగరికులమని, ఎంతో జ్ఞానవంతులమని, మరెంతో సంస్కారవంతులమని అనుకొంటుంటాం. మన పూర్వీకులు అజ్ఞానులని, అనాగరికులని, సంస్కారహీనులని, విజ్ఞానరహితులని అనుకొంటాం. మనకు చాలాచాలా విశాల దృక్పధముందని, వారికి

సమన్వయ అధ్యయనంలో సకల వేదాంత విషయాలను చక్కగా వివరించాడు. అవిరోధాధ్యాయంలో విరోధం లేని విధంగా సారాంశాన్ని, సాధనాధ్యాయంలో విద్యను ఎలా సాధన చేయాలన్న అంశాన్ని, ఫలాధ్యాయంలో సగుణ,

సాయిబాబాను కల్పతరువుగాను, కామధేనువుగాను, చింతామణిగానూ కోలుస్తారు. ఎందుకంటే ఆ మూడు కోరిన వాటిని ఇవ్వగల సమర్ధత ఉంది. అయితే సాయిబాబా అందరికి అన్ని సమకూర్చేవారా? అంటే అందరి

ధ్యానమే పరమాత్మ మనోమాలిన్యం అనునది జన్మజన్మల నుండి మన మనస్సుకు అంటుకొని ఉంటున్నది. దీనిని పూజలచే పునస్కారాలతో పోగొట్టుట అసంభవం. మాలిన్యం అనగా కొన్ని పూలమొక్కలు పుట్టినపుడు

నోరులేనివారు, ఊరు లేనివారు ఉండొచ్చేమో గాని పేరు లేనివారుండరు. అందరికీ పేర్లు ఉంటాయి. నామకరణం జరగకపోయినా ఎవరో ఒకరు నామం పెడతారు. ఆ తరువాత ఆ నామంతో

ఆత్మజ్ఞానము అనేది సమాచారం కాదు. సదాచారమూ కాదు. ఆత్మస్వరూపానికి సంబంధించిన జ్ఞానము. కనుక ఆచార్యుని ద్వారానే పొందాలి. కనుక ఈ దశలో శ్రద్ధ ప్రముఖ స్థానాన్ని వహిస్తూ